از زمین خاکی تا زمین خاکی دیگر ، سالهاست میگذرد اما چیزی که تغییر کرده چیدن سنگ های دور زمین فوتبال است که حالا با روغن سوخته است ! جوانان روستا تا یادمان می آید دوره های فوتبال را بدون جام بر نمیگشتند . اگر جام قهرمانی نباشد ، جام اخلاق را بالای سر به بندو می آورند .

هیچکس منکر فعالیت های فرهنگی ، ورزشی ، علمی و اجتماعی جوانان روستا نیست . چندین و چند مراسم دهه فجر ، مناسبت های بهداشتی ، مبارزه با گسترش اعتیاد و کلی جشن و بزرگداشت که در کارنامه  ی جوانان سنگینی می کند. این دلیلی بر راکد نبودن این جوانان و فعالیت جهت نیل به اهداف والاست . در یک روستای کوچک که فقط ۷۰۰ نفر زندگی میکنند . تشکیل کانون ها و کمیته های فرهنگی ورزشی عمرانی گردشگری و غیره ، شاخصی امیدوارکننده برای جامعه ی جهان سومی ماست .

حال جوانان که گرم فعالیت و مبارزه با سختی ها هستند . حال که یکدست با مسئولین روستا و شهرستان و استان یار و یاوری وفادار در اغلب برنامه ها از جمله جلسات مختلف هستند ؛ چرا اینگونه سردگونه به خواسته هایشان نگاه می شود ؟

در بهمن ماه سال گذشته معاون فرماندار وقت عسلویه (رضوی زاده) در مراسم ۲۲ بهمن سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در سخنرانی خود از تصویب ساخت یک سالن ورزشی برای جوانان فعال روستای بندو خبر داد که حتی فیلمبرداران فیلم آن را ضبط کرده اند. روزهای آخر فرماندار بود . بعدها که تغییر کرد ظاهرا همه چیز فراموش شد !

حالا این جوانان چشم انتظار یک سالن ورزشی هستند . سالنی که غیر از ورزش ، می تواند فعالیت های فرهنگی از قبیل نمایشگاهای مختلف را در خود جای دهد .

ورزشکاران به نشانه ی اعتراض  پارچه نوشته ای را با عنوان “سالن ما چه شد؟ ” نوشتند تا یاد آور وعده ی مسئولین مربوطه باشند .