این چند سال ثابت کرده که شورای اسلامی روستا ، نماینده مجلس و .. آنچنان که تصور می کردیم قوی و قابل اتکا نبوده اند. این را از نگاه یک منتقد به خود سمت این جایگاهها قابل تامل می دانم. سمت هایی مانند شورا و نماینده مجلس ، شورای بخش ، دهیار و .. و کاری به اشخاص ندارم.

جایگاههایی که قبل از انتخابات امید زیادی به آنها می رود. و این مورد هر چهار سال تکرار می شود و همچنان قصه تکراری ادامه دارد. لیستی از مشکلات را به عنوان برنامه ی آینده می بینیم که جلوی چشمان کاندیداها قرار دارد و با وجود وجود هزاران چاره و حل برای مشکلات موجود ، همچنان شاهد بقای این دست اندازها جلوی پای مردم هستیم.

از عدم وجود کتابخانه رنج می بردیم.. همچنان رنج می بریم!

از محرومیت از آب سالم و شیرین ، اشکمان درآمد .. همچنان این قصه جاریست!

آلودگی هوای عسلویه بحرانی غیر قابل بخشش است ولی همچنان در آسمان یکه تازی میکند.

جنگلهای حرای نایبند ، انجیرهای معابد ، چشمه های این شهرستان ، خورهای منطقه باید احیا می شدند که نشدند!

به اقتصاد و معیشت مردم توجه نشده است. دانش آموز به خاطر نداشتن هزینه ی دانشگاه از تحصیل می ماند! ولی همچنان به ساخت پارک و زدن بنر مشغولیم!

این موارد و مواردی مشابه نشان می دهد همچنان در “سمت شورای اسلامی یک روستا” ضعف وجود دارد! و نیازمند بها دادن به این جایگاه می باشد. مثلا نیاز نباشد بارها و بارها برای یک قطعه زمین برای یک جوان مسلمان ایرانی ! ، جاده های اداره های این شهرستان را خاکی کنیم!

برچسب‌ها: روستای بندو, انتخابات, شورای اسلامی