سالهاست کارگر افغانی فقیر  بسیار قوی پر تلاش را میشناختم. او متولد کابل و بزرگ شده ی هرات است. مزار شریف کار میکرده! بعد از جنگ با شوروی و حوادث بعد از آن ، راه خود را کج کرده و به ایران می آید. نمیدانم چرا ، ولی میگوید برای امرار معاش به ایران آمده! سالهاست از آن قصه میگذرد.

مدتیست بچه های دور و بر ، کارشان شده فکر کردن به یک چیز!

پسر افغانی قولمان داده مارا ببرد یک جای خوب. میگوید صفا دارد آنجا. بچه ها هم شب و روزشان خواب دیدن صحنه های سکانس آن رویاهاست.

یک تیم ۶ نفره !

بیکار!

سوار ماشین شدیم و از راه اصفهان به خراسان رسیدیم. آنجا هوا سرد بود. بچه ها ریش درست کرده بودند. همه ی سر راهیها میگفتند شناسنامه دارید؟!

خودمان را همانهایی جا زدیم که چند سال پیش برای یک زندگی خوب ، به دنیای رویاهایشان پا گذاشتند. چه حالی میدهد آن دور دورها ، صبح ع الطلوع با یک امید تازه به آفتاب سلام کنی.

در این فکر بودم که ماشین وارد افغانستان شد.

ما برای کار به آنجا سفر کردیم. یک زندگی ایده آل ! اینطور شد که اولین گروه کارگران ایرانی برای کار به صورت قاچاق وارد افغانستان شدند !

برچسب‌ها: افغانستان, کارگر, قاچاق, ریال, زندگی