لب ها را باید گشود جور دیگر باید گفت
مشهود است در هر کشور و هر جامعه ای یکی از مهمترین فاکتورهای پیشرفت آن امر آموزش در آن است اگر جامعه ای خواهان پیشرفت بدون توجه به بارور کردن عقول افراد آن باشد طبیعتا” موفق نخواهد بود. اگرچه با وارد کردن اشخاصی این امر تا مدت زمانی کوتاه جواب خواهد داد اما خواه نا خواه باید به فکر ساکنین اصلی آن جامعه بود که وارث حقیقی آن هستند.در این صورت آن جامعه هویت خود را حفظ کرده و داشته های خود را از دست نخواهد داد.
توجه به این امر واضح است که به بذل جهودی نیازمند است و مسلم است هرکسی به اندازه ی کاشتش برداشت می نماید.
در اینجا وظیفه ی مولین امور جامعه فراهم کردن راهی تا قسمتی هموار برای تحقق این هدف است.
..
در این نوشته بحث من روی یکی از مشکلات پیش روی دانش آموزان پایتخت اقتصاد ایران است که به طور موکد از کارایی و بازده آنها کاسته است.بازده ای که با مواردی مانند محرومیت از گذشته،وارد نبودن به محدوده ی وظایف خود، دوری راه دانش آموز و طی مسافت طولانی در معابری شلوغ که در این باب می توان به کشته شدن دلخراش چندین دانش آموز و همکلاسیش،سرما و بارانهای سنگین و گرمایی سوزان در تابستانها اشاره کرد،کاسته شده است. زوم من روی طرح سرویس ایاب و ذهاب دانش آموزان مدارس است که سالهای گذشه برقرار بود ولی دو سالیست به لطف انسانهایی دلسوز!، دیگر خبری از آن نیست.
امید است با عنایت خداوند و مسئول موظف این مشکل شود.
لب ها را باید گشود جور دیگر باید گفت
و از کجا بگویم این مشکل کوچک بزرگ را…از نگاه معصومانه ی یک مادر در هنگام خدا حافظی فرزندش یا پدری که چشم به راه تنها فرزندش گوش به صدای باز شدن دوباره ی در بسپارد.؟؟
از زمستانهای سخت بارانی.. یا آن شبی که دوستم نیمه جان بود و مادرش بی جان در اما و اگر های زن همسایه؟؟؟
این تیزر فیلمی دردناک است که نیاز به اکران دارد جایی فقط برای یک بار…و نیازی نبود قبل از این، برای عمومی آن! فیلمی که بازیگرانش من و یوسف و ابراهیم و حسین هستیم . و تهیه کننده اش چه اصراری دارد به تمام نشدنش!
این کار روزانه ی دانش آموز منطقه ی عسلویه است! منطقه ای که گازش به هندوستان می رسد و تهرانی گرمایش را در خانه.آیا این تقصیر نیست در حق بچه ای که تنها دلخوشیی که دارد مدرسه ی شیرینش باشد و امیدش به رسیدن به جایی بالاتر از اینجا؟؟؟؟
شما بگویید که ادعای این همه عدالت می کنید.عدالتی که گم شده است در آسمان باور ما.
و چه روزهایی که من و تو نیامدیم به خاطر سرویس جان مدرسه که نمی دانم چه بگویم در غیابش..از خجالتهای گفتن ” بگذارید جوانتری بیاید در عوض” و صدای سرفه های پیر گونه اش.
سرویسی که نمی داند در نبودش چه خاطره هایی را رنگ سیاهی نزدیم و لای دفتر کهنه ی زیر طاقچه قایم نکردیم..قایم کردیم که کسی نداند ما چه بودیم!!
نداند که پرپر شدن دوستمان در شکم اژده های سیاه خال سفید چه زجری دارد.
بگذارکسی نداند..
بگذار ندانند ..
که امسال و مثل هر سال دوست داشتیم این معمای آسان حل شودآن هم در نیمه ی شهریور نه اول مهر!
نظرات (17)
اندیشه ورز برنا
| #
با سلام..
حرفهای دل است…
فقط بهتر است ساده تر و گویا تر نوشته شود.
چون شما باید خواننده را در نظر بگیرید.
با اجازه شما در وبلاگ انجمن درج شد.
پاسخ
مبارک جابری
| #
واقعا وبلاگ قشنگی هست؛برای شما آرزوی موفقیت میکنم.
پاسخ
omar
| #
درد همه مونه ولی لازمه که همه بخونن و از حق بچه ها دفاع کنن تا کی باید همینجوری باشه!!!؟؟؟
آقای سوری
آقای احمدی
آقای… و…
تا کی؟؟؟!!!
پاسخ
آب آبي دريا آبي
| #
آقاي محمدي
با سلام
خيلي خوبه كه مشكلات رو بيان مي كنيد.
اما براي حل مشكلات اينچنيني،علاوه بر ياري مسئولين ،همت وپيگيري هاي مداوم شما را مي طلبد
اميدوارم كه موفق شويد.
پاسخ
بابا آب داد
| #
سلام دوست عزیز
امیدوارم مشکلات منطقه حل شود البته با پیگیری و ارائه راحل های مناسب
موفق و پیروز باشید
پاسخ
مرتضی
| #
بهار غریب
من به درماندگی صخره و سنگ
من به آوارگی ابر ونسیم
من به سرگشتگی آهوی دشت
من به تنهایی خود می مانم
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
گیسوان تو به یادم می اید
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
شعر چشمان تو را می خوانم
چشم تو چشمه شوق
چشم تو ژرفترین راز وجود
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد
تو تماشا کن
که بهار دیگر
پاورچین پاورچین
از دل تاریکی می گذر
و تو در خوابی
و پرستوها خوابند
و تو می اندیشی
به بهار دیگر
و به یاری دیگر
نه بهاری
و نه یاری دیگر
حیف
اما من و تو
دور از هم می پوسیم
غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو دراین لحظه پر دلهره است
دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست
از سر این بام
این صحرا این دریا
پر خواهم زد خواهم مرد
غم تو این غم شیرین را
با خود خواهم برد
پاسخ
محمد
| #
سلام خدا قوت به ما سر بزنید.
پاسخ
حسینی زبار تیم پیام
| #
سلام دوست عزیزم
با آرزوی اهتمام مسئولین امر به این مشکل بزرگ .
پاسخ
++
| #
مطلب تو خبرگزاری بنا منعکس شده؟!!
پیداش نکردم!
پاسخ
اینجا بندوست!
| #
***
از دوستانی که زحمت درج مطلب در خبرگزاری بنا رو کشیدن متشکریم..
***
http://www.bona.ir/details.php?id=3390_0_9_0_C
پاسخ
مرتضی
| #
دیشب از اندوه و رنج بی وفایی گریه کردم
از غم تنهائی و بی هم صدایی گریه کردم
گوشه ی الونک خاموش٬ سرد وبی نشانی
هم صدا با مرغ شب از بی نوائی گریه کردم
نقش رویت را کشیدم باز در لوح خیالم
تا به یاد اوردم ان چشم سیاهت گریه کردم
در بغل زانوی غم بگرفتم وتا نیمه شب
از غم هجران وهنگام جدائی گریه کردم
یادم امد که شد فراموش خیالم
زین همه بی مهری و از بی وفایی گریه کردم
گوشه ای خلوت گزیدم در فراز ارزو
تا بیابم لحظه ای از غم رهایی گریه کردم . .
پاسخ
نجمه
| #
خوشحال شدم سر زدید وبلاگ جالبی دارید
پاسخ
داستانهای واقعی
| #
سلام
اگر در خانه کس است یک حرف بس است از دلسوزی و فکرمندی شما برای منطقه متشکریم
پاسخ
پسر قبیله
| #
گرگ ها خوب بدانند، در این ایل غریب
گر پدر مرد، تفنگ پدری هست هنوز
گرچه مردان قبیله همه کشته شدند
توی گهواره ی چویی پسری هست هنوز
پاسخ
آب آبي دريا آبي
| #
ميلاد امام رضا(ع) مبارك
پاسخ
حسینی زبار تیم پیام
| #
سرمشق های آب بابا یادمان رفت
رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت
شعر خدای مهربان را حفظ کردیم
اما خدای مهربان رایادمان رفت
با آرزوی موفقیت
پاسخ
یوسف پرسپولیسی هزار آتیشه
| #
سلام آقای محمدی ..وبلاگ خیلی خیلی باحال و جالبی داری تبریک میگم……
امیدوارم همیشه موفق باشی..ممنون که سر زدی همیشه از این کارا بکن خوشحال میشیم…….
پاسخ